Browsing Category

Najchętniej czytane

Kinesiotaping

Kinesiotaping – jak działa taśma kinezjologiczna?

Kinesiotaping

Kinesiotaping albo plastrownie dynamiczne, jako metoda rehabilitacyjna istnieje już od ponad 30 lat, jednak dopiero w ostatnich latach szczególną uwagę zwrócili na nią traumatolodzy, rehabilitanci i fizjoterapeuci na całym świecie.


Kinesiotaping jest skuteczną metodą, uzupełniającą arsenał tradycyjnych metod leczenia i rehabilitacji. 

Metoda kinesiotapingu została opracowana w 1973 roku przez japońskiego lekarza sportowego Kenzo Kase dla profesjonalnych sportowców. Przy urazach, obrzękach i krwiakach plastrowanie można było stosować w celu szybkiego zregenerowania się, nie rezygnując przy tym z treningów i startów w zawodach.

Suche igłowanie

Czym różni się suche igłowanie od akupunktury?

Suche igłowanie

Suche igłowanie (z ang. Dry Needling), znane też jako Western Medical Acupuncture (zachodnia akupunktura medyczna) na pierwszy rzut oka bardzo przypomina akupunkturę tradycyjną, która stosowana jest w Tradycyjnej Medycynie Chińskiej. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie: jaka jest różnica pomiędzy tymi dwoma, z pozoru bardzo podobnymi, zabiegami?

Suche igłowanie (igłoterapia) wywodzi się z zabiegów akupunktury. Zarówno w igłoterapii, jak i akupunkturze tradycyjnej wykorzystuje się to samo narzędzie. Podobnie jak w akupunkturze, w suchym igłowaniu nakłuwa się określone punkty na powierzchni ciała pacjenta za pomocą igieł do akupunktury. Na tym podobieństwa się kończą, ponieważ tradycyjna akupunktura i suche igłowanie opierają się na dwóch zupełnie odmiennych założeniach.

Zachodnia medycyna akademicka vs TCM

Jako element zachodniej medycyny akademickiej, suche igłowanie nie ma nic wspólnego z zasadami Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. U podstaw tej metody leczenia leży olbrzymia ilość współczesnych neuroanatomicznych badań układu nerwowego. W celu leczenia bólu mięśniowo-powieziowego fizjoterapeuta musi posiadać zaawansowaną znajomość anatomii. Wymagana jest także bardzo dobrze rozwinięta umiejętność palpacji, w celu wykrywania punktów spustowych, które odpowiadają dysfunkcyjnemu organowi.

Natomiast w akupunkturze, jako elemencie Tradycyjnej Medycyny Chińskiej (TCM), istotą leczenia jest znajomość zasad dotyczących przepływu „energii życiowej Qi” w organizmie oraz „tzw. pięciu przemian”, relacji pomiędzy poszczególnymi elementami, a także prawidłowym rozpoznaniem zdrowotnych problemów pacjenta.

Tradycyjna Medycyna Chińska jest szkołą leczenia, której początki sięgają czasów starożytnich Chin. Pozytywne efekty jej zastosowania obserwowane w środowisku lekarskim oraz przez samych pacjentów, są wynikiem wykorzystania substancji pochodzenia naturalnego. Spełniając funkcję uzupełniania medycyny konwencjonalnej, Tradycyjna Medycyna Chińska staje się coraz bardziej powszechna na całym świecie.

Systemowe podejście, które jest stosowane w medycynie wschodniej fundamentalnie różni się od zachodniego modelu leczenia. W ciągu tysiącleci Tradycyjna Medycyna Chińska traktuje ludzki organizm jako jeden system, a wszystkie jego części składowe są powiązane oraz oddziaływują między sobą. Tak więc, aby wiedzieć, na które punkty akupunkturowe należy oddziaływać, terapeuta TCM musi poznać wielowiekową filozofię, której podstawą jest spojrzenie na ludzki organizm jako tzw. sieć energetyczną, w której oddziaływanie na jeden element układu wpływa na jego całość. W tym celu igła wprowadza się powierzchniowo w punkty znajdujące się na „meridianach”.

Igły do akupunktury vs igły do suchego igłowania

Igły do suchego igłowania zazwyczaj różnią się od igieł do tradycyjnej akupunktury, choć wiele rodzajów igieł akupunkturowych można stoswać zamiennie także w suchym igłowaniu. Różnica polega na tym, że igły stosowane w zabiegach suchego igłowania są zazwyczaj dłuższe (ich długość wynosi średnio od 25 do 90 mm, w zależności od lokalizacji nakłuwanego punktu). Spowodowane to jest tym, że w suchym igłowaniu igła wbijana jest głębiej niż w tradycyjnej akupunkturze, w celu stymulacji tkanek łącznych w sposób mechaniczny. W ten sposób wykorzystywanie igieł umożliwia terapeucie stosującym suche igłowanie oddziaływać na takie struktury anatomiczne jak okostna, więzadła, dyski wewnątrzstawowe, torebki stawowe, łąkotki oraz więzozrosty. Natomiast w akupunkturze tradycyjnej, igły wbijane jedynie są powierzchniowo.

Aby wiedzieć, w które punkty należy wbić igłę fizjoterapeuta opiera się na dokładnej znajomości anatomii oraz pogłębionej wiedzy o pacjencie. Warto także podkreślić rolę prawidłowego doboru igieł do suchego igłowania.

Polecane produkty:

Igły do suchego igłowania Classic Plus

Igły do suchego igłowania znanej w Europie marki Classic Plus wyposażone są w ostrza z hartowanej stali i miedziany uchwyt z pętelką typu chińskiego. Doskonale nadają się do suchego igłowania w zabiegach fizjoterapii, ponieważ łączą w sobie dużą wytrzymałość, z małą średnicą i dużą ostrością igły. Dzięki tym cechą igły są bezpieczne w użyciu, a jednocześnie ograniczają do minimum dyskomfort pacjenta.

ZOBACZ WIĘCEJ

Terapia manualna

Terapia manualna – historia, wskazania, techniki.

Leczenie terapią manualną znane jest od tysięcy lat i nadal zyskuje sobie coraz więcej zwolenników. Jest to specjalność interdyscyplinarna, łącząca się z takimi specjalnościami lekarskimi jak neurologia, interna, ortopedia czy reumatologia.

Historia Terapii Manualnej

Terapia manualna jest jedną z najdawniejszych koncepcji leczenia, jej korzenia sięgają czasów starożytnych. Pierwsze zapisy mówiące o stosowaniu tej metody leczenia pojawiły się już w 3000 roku p.n.e. Działanie terapii manualnej opisał  jeden z najwybitniejszych prekursorów medycyny Zachodniej – Hipokrates (460–377 p.n.e.). Jednak bardziej fachowa wiedza o terapii manualnej, jako systemie diagnostyczno-terapeutycznym, pojawiła się dopiero w XIX wieku. Właśnie w tym okresie powstawały i rozwijały się pierwsze znaczące szkoły medycyny manualnej. Twórcą nowoczesnej szkoły terapii manualnej jest profesor dr hab. med. Karel Lewit (1916-2014). To właśnie on stworzył system szkoleń z zakresu medycyny manualnej dla lekarzy oraz fizjoterapeutów. Karel Lewit jest znany także z prowadzenia badań nad skutecznością igłoterapii.

Na czym polega terapia manualna?

Terapia manualna jest metodą niefarmakologicznego leczenia bólu, jej celem jest przywrócenie prawidłowej funkcji oraz równowagi pomiędzy pracą mięśni i stawów, a strukturami nerwowymi. Terapia manualna opiera się na właściwej diagnostyce, dzięki której możliwe jest określenie źródła problemu.

W języku łacińskim słowo „manus” oznacza „rękę”, dlatego też w dosłownym tłumaczeniu w terapii manualnej badanie oraz leczenie pacjenta wykonywane jest rękami terapeuty.

Wskazania do terapii manualnej

W terapii manualnej fizjoterapeuta stosuje różne metody i techniki w celu rehabilitacji pacjenta, zwalczania bólów kręgosłupa, bólów stawów obwodowych oraz leczenia rwy barkowej i kulszowej.

Terapia manualna jest wskazana przede wszystkim dla osób cierpiących z powodu bólów kręgosłupa, ale stosowana jest także w celu pozbycia się zawrotów głowy, migren oraz szumów usznych. Fizjoterapeuta stosujący tę metodę, zajmuje się zarówno badaniem, jak i leczeniem chorób układu mięśniowo-szkieletowego, w tym osteochondrozy. Terapia manualna stała się bardzo popularna także wśród sportowców, w przypadku nadmiernych obciążeń fizycznych.

Istnieje również tak zwana manualna terapia wisceralna, celem której jest masaż narządów wewnętrznych, jednak ta metoda jest mniej rozpowszechniona.

Terapia manualna – wskazania:

– Hipermobilność stawów

– Funkcjonalne blokady stawów

– Dysbalans mięśniowy

Warto pamiętać, że istnieją także przeciwwskazania do terapii manualnej, których należy bezwzględnie przestrzegać. Terapia manualna dobierana jest do aktualnego stanu zdrowia pacjenta.

W tym celu przeprowadzane są wstępne badania, a na ich podstawie podejmuje się już decyzję o dalszym postępowaniu.

Techniki terapii manualnej

Terapeuta manualny konsekwentnie stosuję poniższe techniki manualne:

– Relaksacja (rozluźnienie)

– Mobilizacja (uruchamianie)

– Manipulacja (nastawianie)

Zabieg terapii manualnej trwa zazwyczaj od 15 minut do 1 godziny. Czas trwania zabiegu zależy od stanu pacjenta oraz umiejętności terapeuty stosującego terapię manualną.

Terapia manualna jest fizjoterapeutyczną koncepcją badania oraz leczenia pacjenta, bazuje się ona na medycynie naturalnej, a jej skuteczność udowodniono w badaniach naukowych. Terapeuta stosujący tę metodę leczenia powinien posiadać zaawansowaną znajomość anatomii, neurofizjologii oraz biomechaniki.

Polecane produkty:

Dźwignia terapeutyczna do masażu

Dźwignia terapeutyczna to prosty w konstrukcji i w użyciu przyrząd do automasażu typu Thera Cane. Kształt dźwigni umożliwia uciskanie punktów spustowych i rozmasowywanie nawet trudno dostępnych miejsc. Konstrukcja przyrządów do masażu typu Thera Cane, działających na zasadzie dźwigni, sprawia, iż nie wymagają one użycia siły, umożliwiając jednocześnie prowadzenie głębokiego masażu.

ZOBACZ WIĘCEJ

Podwójna piłka Lacrosse do masażu

Podwójna piłka typu Lacrosse do masażu powięzi i stymulacji mięśniowej, wykonana jest z twardej gumy, świetnie sprawdzi się w masażu, ćwiczeniach, rehabilitacji oraz zabiegach fizjoterapii. Składa się z dwóch, połączonych ze sobą, piłek do ćwiczeń, które tworzą ergonomicznym przyrząd do ćwiczeń. Piłki wykonane są z twardej gumy, która jest bezpieczna w użyciu, ale stawia duży opór, umożliwiając intensywne ćwiczenia.

ZOBACZ WIĘCEJ